تاریخچه هواپیمایی ترکیش

در سال 1933 میلادی، هواپیمایی ترکیش به عنوان حامل پرچم ترکیه تأسیس شد. از آگوست 2019، این ایرلاین خدمات پروازی به 315 مقصد در اروپا، آسیا، آفریقا و قاره آمریکا انجام داد و به بزرگترین شرکت حمل و نقل هوایی در جهان تبدیل شد. این ایرلاین بیشتر از هر ایرلاین دیگری در جهان پروازهای مستقیم دارد و به 126 کشور پرواز می‌کند.

دفتر مرکزی شرکت هواپیمایی ترکیش در فرودگاه آتاتورک استانبول واقع شده است و فرودگاه بین‌المللی استانبول پایگاه اصلی این شرکت هواپیمایی می‌باشد. مراکز فرعی آن، فرودگاه اسن بوگا آنکارا و فرودگاه عدنان مندرس ازمیر است و این هواپیمایی از 1 آوریل 2008 عضو شبکه Star Alliance شده است.

در 20 می 1933، ایرلاین ترکیش به عنوان بخشی از وزارت دفاع ملی ترکیه تأسیس شد و ناوگان اولیه این ایرلاین متشکل از دو هواپیمای کرتیس کینگ برد(Curtiss Kingbirds)، دو فروند جانکرز اف 13 (Junkers F 13) و یک توپولف آنت 9 (Tupolev ANT-9) بود.

در سال 1935، این شرکت هواپیمایی به وزارت فواید عمومی واگذار شد و متعاقباً به اداره کل خطوط هوایی دولتی تغییر نام داد. سه سال بعد، در سال 1938، بخشی از وزارت حمل و نقل شد.

در سال 1935 میلادی، این شرکت هواپیمایی به وزارت فوائد عامه (Ministry of Public Works) در ترکیه واگذار شد و در سال 1938، بخشی از وزارت حمل و نقل( Ministry of Transportation) شد.

در سال 1945 میلادی، چندین داگلاس دی سی-3 (Douglas DC-3s) و داگلاس سی-47 (Douglas C-47s) به ناوگان هوایی ترکیش اضافه شدند و دو سال بعد با همین هواپیماها، پروازها بین‌المللی‌اش در مسیر آنکارا – استانبول – آتن را آغاز کرد.

نیکوزیا، بیروت و قاهره به زودی به مقاصد پروازهای بین‌المللی این شرکت هواپیمایی اضافه شد و با این حال، پروازهای داخلی تا اوایل دهه 1960 تمرکز اصلی این شرکت بود. در سال 1956 میلادی، به انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی (IATA) پیوست.

در اواخر دهه 1950 میلادی و اوایل دهه 1960 میلادی، هواپیماهای ویکرز ویسکونت (Vickers Viscounts)، فوکر اف-27 (Fokker F27s) و داگلاس دی سی-3 (Douglas DC-3s)  به ناوگان هوایی ترکیش اضافه شدند.

در سال 1967، اولین پروازش را با جت مک دانل داگلاس دی سی-9 (McDonnell Douglas DC-9) را انجام داد و در سال 1971، سه جت بوئینگ 707 به ناوگان هوایی‌اش اضافه کرد.

این شرکت هواپیمایی در دهه‌های 1980 و 1990 میلادی با مشکلات متعددی مواجه شد و از 100 برنامه پروازی‌اش، 47 پرواز با تأخیر انجام می‌شد. همچنین بین سال‌های 1974 و 1983 میلادی، هفت تصادف و هواپیما ربایی را تجربه کرد.

در سال 1983 میلادی، بعد از کودتای ترکیه، دولت جدید سرمایه‌گذاری زیادی برای توریستی شدن ترکیه کرد و تبدیل ایرلاین ترکیش را به ایرلاینی مدرن آغاز کرد. همچنین ناوگان آن را به جدیدترین ناوگان‌ها مجهز ساخت.

در سال 1984، سرمایه این شرکت هواپیمایی به 60 میلیارد لیر افزایش یافت. سه سال بعد، سرمایه آن دوباره افزایش یافت و به 150 میلیارد لیر رسید.

تا اواسط دهه 1980 میلادی، ترکیش ناوگانی متشکل از 30 فروتد هواپیما داشت. این ایرلاین تقریباً سه میلیون مسافر را در سال به 16 مقصد داخلی و 32 مقصد بین‌المللی جابجا می‌کرد.

در سال 1985 میلادی، اولین پروازش را با ایرباس A310 را انجام داد و در سال 1986 میلادی، پروزهایش را به سنگاپور آغاز کرد. در سال 1988 میلادی، مسیر پروازی‌اش را به نیویورک از طریق بروکسل گسترش داد.

این شرکت در سال‌های 1987 و 1988 زیان‌ زیادی متحمل شد، که عمدتاً به دلیل خرید ده‌ها هواپیمای جدید ایرباس A310، یازده فروند بوئینگ 727 و 9 فروند داگلاس دی سی-9 بود. همچنین این دهه را با 8500 کارمند به پایان رساند.

در سال 1990 میلادی، این شرکت هواپیمایی پنج فروند ایرباس A340 سفارش داد تا بتواند به مقاصد آمریکای شمالی و شرق آسیا پرواز کند. در سال 1993، اولین ایریاس A340 را تحویل گرفت.

پس از جنگ خلیج فارس، متحمل زیان زیادی شد و تا سال 1994 میلادی به سر و سامان نرسید. اما در جولای سال 1994 میلادی، اولین پرواز بدون توقفش را به نیویورک انجام داد که باعث افزایش سرمایه‌ی این شرکت شد.

در سال 1995، سرمایه‌ی ایرلاین ترکیش به 10 تریلیون لیر رسید. در این سال، این شرکت هواپیمایی 3 فروند از بوئینگ 727 خود را به هواپیماهای باربری اختصاصی تبدیل کرد.

در سال 2001 میلادی، ترکیه دچار بحران اقتصادی شد که منجر به کاهش ترافیک در مسیرهای پروازی این کشور شد. پس از حملات 11 سپتامبر به ایالات متحده، شرکت ترکیش بدون کمک مالی دولت موفق شد که با اخراج‌های دسته جمعی و کاهش دستمزد کارمندانش باقی بماند.

در سال 2003، جنگ در عراق باعث شد که ترکیش برخی از مسیرهای پروازی‌اش را در خلیج فارس متوقف کند. در حالی که پروازهایش به آسیای شرقی در طول اپیدمی سارس به حالت تعلیق درآمده بودند. با این حال، این ایرلاین به زودی بهبود یافت و ترافیک در مسیرهای موجود را افزایش داد و پس از یک وقفه 11 ساله، خدمات پروازی‌اش را به دهلی اضافه کرد.

در سال 2004، ترکیش یکی دیگر از برنامه‌های توسعه ناوگانش را آغاز کرد و در ژوئیه همان سال، این شرکت هواپیمایی از سفارش 2.8 میلیارد دلاری 36 فروند جت ایرباس و 15 فروند هواپیمای بوئینگ 737 خبر داد.

در سال 2005، با رونق گردشگری ترکیه با 20 میلیون مسافر، سود کلانی نصیب ترکیش شد و در 1 آوریل 2008، این ایرلاین به سازمان استار الاینس پیوست و هفتمین ایرلاین اروپایی در اتحاد 20 عضوی شد. در مارس 2012، ترکیش به عنوان اولین شرکت هواپیمایی بین‌المللی شناخته شد که پروازهایش را به سومالی بعد از جنگ داخلی‌اش از سر گرفت.

تا پایان سال 2013، ترکیش تعداد نقاط پروازی‌اش را به 241 مقصد در سراسر جهان (199 بین المللی و 42 داخلی) افزایش داد.

در سال 2016، سایت معتبر worldairlineawards که رده‌بندی‌های شرکت‌های هوایی در جهان را انجام می‌دهد، هواپیمایی ترکیش را به عنوان هفتمین ایرلاین برتر سال انتخاب کرد.

در سال 2016، در پی کودتای ترکیه، پروازهای بین ترکیه و ایالات متحده را به طور موقت ممنوع شد. این ممنوعیت در 18 ژوئیه لغو شد و ترکیش پروازهایش را به ایالات متحده در 19 جولای از سر گرفت. در آگوست 2016، این هواپیمایی اعلام به ضرر 198 میلیون یورویی‌ در سه ماهه دوم سال کرد.

در سال بعد، سود این شرکت هواپیمایی بهبود یافت و نتایج سال مالی‌اش تقریباً 35 درصد افزایش گردش مالی و بازگشت به سودآوری را نشان داد.

در فوریه 2022، این شرکت هواپیمایی، تمام پروازهای باری‌اش را از فرودگاه آتاتورک استانبول به فرودگاه بین‌المللی استانبول منتقل کرد.